Gisteravond zette ik de websitesluizen zonder veel poeha open.
Ongetwijfeld zitten er nog fouten in, maar gelukkig is het internet niet in steen geschreven.
Hoe leuk was het te zien dat zelfs de smartphone hier even aan de kant ging voor een boekje van papier.
En hoe leuk was het te zien dat de eerste reactie via de site er eentje is van mijn collegeleraar Engels.
Ik weet het: de tijd legt in stilte haar laagje patina op onze herinneringen, en je kan tot in het absurde causale verbanden verzinnen, maar bevlogen, authentieke en competente leraren zijn een geschenk voor het leven.